อ่านชีวิตในมุมที่อบอุ่นของผู้ชายอารมณ์ดีชื่อ "นิ้วกลม"

หากเอ่ยถึง "สราวุธ เฮ้งสวัสดิ์" คงไม่มีใครรู้จักผู้ชายคนนี้กันดีเท่ากับชื่อ "นิ้วกลม" นามปากกาสุดฮิปที่เริ่มจากนามจอ (นามปากกาที่ใช้ในเว็บบอร์ดคณะสถาปัตย์ จุฬาฯ) จนบานปลายกลายมาเป็นชื่อแทนตัวตนที่ทำให้ผู้อ่านหลายๆคนหลงใหล และคลั่งใคล้ในงานเขียนของเขา

       ทั้งผลงานในนิตยสารอะเดย์ที่รวมเล่ม และตีพิมพ์เป็นบันทึกการเดินทางสร้างชื่ออย่างโตเกียวไม่มีขา กัมพูชาพริบตาเดียว เนปาลประมาณสะดือ สมองไหวในฮ่องกง และนั่งรถไฟไปตู้เย็น นอกจากนี้ยังมีนวนิยายมีมือ ผม, มิราคามิ รวมไปถึงความเรียงเรื่องอิฐ ณ. เพลงรักประกอบชีวิต และอาจารย์ในร้านคุกกี้

       แต่กว่าจะพาตัวเองมาเป็นนักเขียนจนมีผลงานที่สร้างแรงบันดาลใจ และกลายเป็นนักเขียนในดวงใจของใครหลายๆคนนั้น สิ่งที่คนจำนวนไม่น้อยอาจยังไม่ทราบก็คือ ความอบอุ่น ความเข้าใจ และสายใยรักภายในครอบครัว อันเป็นที่มาของพลังในตัวหนังสือที่ถูกส่งผ่านไปยังสายตาผู้อ่านทุกๆท่าน

       ผู้ชายอารมณ์ดีผู้สร้างโลกสวยๆ ผ่านตัวหนังสือในวัย 33 ปีคนนี้ เล่าว่า เขาเติบโตในครอบครัวที่พ่อกับแม่เปิดร้านขายของชำ มีพี่สาว 2 คน คนหนึ่งเป็นเภสัชกร ส่วนอีกคนเป็นเจ้าของร้านสุกี้ ทั้งเขาและพี่สาวถูกเลี้ยงดูแบบให้อิสระในการคิด แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ และมีความรับผิดชอบต่อการเรียนควบคู่ไปด้วย

       "ความเป็นผู้เป็นคนของผม พูดได้เต็มปากเลยว่า ผมได้มาจากพ่อ (หัวเราะ) เพราะพ่อจะคอยคุมให้อยู่ในระเบียบ และค่อนข้างมีหลักการ ส่วนความละเอียดอ่อนและความอ่อนโยนผมได้จากแม่เยอะมาก ๆ เพราะแม่จะเป็นผู้หญิงที่รักธรรมชาติ และรักสัตว์ ทุกวันนี้แม่จะเลี้ยงจิ้งจกไว้บนโต๊ะทานข้าว (หัวเราะ) เจอคางคกก็ไม่ไล่ หรือบางครั้งเห็นกระรอก เห็นนกก็ชอบแอบเอาอาหารไปให้"

       ดังนั้นคุณแม่ในความหมายของเขาจึงเป็นโลกของความฝัน ส่วนคุณพ่อคือโลกของความเป็นจริง หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ถ้าคุณพ่อก็คือส่วนของเหตุผล คุณแม่ก็คือส่วนทางอารมณ์ และจินตนาการนั่นเอง

       "คนเราต้องใช้อารมณ์ในการคิดสิ่งต่างๆให้มันสวยงาม ในขณะเดียวกันก็ต้องใช้เหตุผลในการควบคุม และผลิตสิ่งที่ตั้งใจจะทำ หรืออยากถ่ายทอดมันออกมา ทั้งสองสิ่งนี้คือส่วนผสมที่ผมได้มันมาจากพ่อกับแม่ ซึ่งมันอยู่ในตัวผม และอยู่ในงานเขียนของผมด้วย"

       หากใครได้เคยอ่านงานเขียนของนิ้วกลม เราจะพบกับพลังของตัวหนังสือที่ให้แง่คิด และสามารถกระตุ้นให้คนอื่นๆ มีแรงพลังที่จะคิด และทำอะไรดีๆได้มากมาย ซึ่งพลังของตัวหนังสือนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่า ส่วนสำคัญมาจากครอบครัวที่คอยสร้างโลกอันสวยงามให้แก่เขา

       "ครอบครัวมีผลอย่างมากต่อทัศนคติในการมองโลกของผม เพราะผมรู้สึกว่า ครอบครัวไม่ทำร้ายผม อยู่บ้านแล้วรู้สึกปลอดภัยว่างั้นเถอะ เวลาออกมาสู่โลกนอกบ้าน ผมจึงไม่กลัวเท่าไร เพราะผมรู้อยู่แล้วว่า เรามีเบาะนิ่มๆรออยู่ที่บ้าน ถ้าพลัดตก หรือทำอะไรผิดพลาด อย่างน้อยๆ เราก็มีเบาะนิ่มๆ ใบนี้รองรับเราอยู่ แต่ถ้าในบ้านมันแหว่ง หรือมีอันตราย ผมมองว่า เราจะระแวงโลกมากกว่านี้ บางคนอาจมองโลกในแง่ร้ายไปเลยก็มี แต่ผมโชคดีที่บ้านผมไม่ใช่อย่างนั้น"

       "โดยเฉพาะแม่ เธอเป็นซูเปอร์เบาะมากๆ ไม่ว่าเราจะเจออะไร หรือผิดพลาดอะไร เราก็ถูกไปหมดสำหรับแม่ (หัวเราะ) อย่างถูกผู้หญิงหักอก แม่ก็จะปลอบใจว่า อย่าไปสนใจเขาเลย ซึ่งความรักของแม่ในความรู้สึกของผมตรงกับเพลงๆหนึ่งของ Projects H ซึ่งเนื้อร้องว่า...ต่อให้ใครไม่รัก ต่อให้ใครไม่สน แต่อยากจะขอให้เธออดทน ไม่ต้องไปหวั่นไหว ต่อให้ดาวหมดฟ้า ต่อให้คนทั้งโลกไม่เข้าใจแต่รู้ไว้อย่างได้ไหม ว่าฉันนั้นรักเธอ...นี่คือสิ่งที่ผมรู้สึกได้ว่า แม่มีให้ผมมาโดยตลอด" นิ้วกลมเผยความรู้สึกถึงแม่

       ถึงแม้ว่าแววในการเป็นนักเขียนจะไม่ได้เฉิดฉายมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยความสนใจในงานเขียน ทำให้เขาเริ่มอ่านหนังสือมากขึ้นตอนเรียนคณะสถาปัตยกรรม จุฬาฯ โดยต้นเริ่มจากหนังสือของเพื่อนเรื่อง The Neverending story เรื่อยมาจนเป็นวรรณกรรม และนิตยสาร A day, Summer Open ที่ทำให้เขามีไฟ และอยากเขียนหนังสือดี ๆ เพื่อสร้างโลกแห่งความจริงที่สวยงามขึ้นมา

      "ผมมีความสุขทุกๆครั้งที่ได้เขียน ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดี เพราะงานเขียนเป็นงานที่ทำให้ผมได้ทบทวนความคิด ทบทวนตัวเอง ทำให้เราเข้าใจตัวเอง แต่สิ่งที่โชคดีกว่านั้นก็คือ มีคนเขาอ่านงานของเรา แล้วเขาบอกเราว่า อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย หรือบางคนก็บอกว่า อ่านแล้วคิดอะไรได้เยอะเลย อ่านแล้วหายทุกข์ ซึ่งเราฟังแล้วก็รู้สึกดีมากๆครับ" นิ้วกลมกล่าวด้วยความภูมิใจ

       ดังนั้น สิ่งมหัศจรรย์ที่สุดในการเขียนหนังสือไม่ใช่การสร้างโลกในจินตนาการ แต่เป็นการสร้างโลกสวยๆ ในความจริงขึ้นมา นี่คือสิ่งที่ "นิ้วกลม" ได้พิสูจน์ให้เห็นผ่านงานเขียนหลายๆเล่มของเขาที่สามารถกระตุ้นให้คนอ่านมีพลังที่จะคิดและทำอะไรดีๆหลายอย่าง ซึ่งคงไม่เกินไปนัก ถ้าจะบอกว่า พลังในงานเขียนส่วนหนึ่ง เขาได้มันมาจากผู้อ่าน และที่สำคัญมันมาจากความรัก ความเข้าใจ และความอบอุ่นในครอบครัวด้วย

       "ความหมายของคนคนหนึ่ง คือความหมาย และคำตอบของการที่ว่า ทำไมเราต้องอยู่บนโลกต่อไป ผมว่าจริงๆแล้ว คนเราโคตรไม่มีเหตุผลในการต้องอยู่เลย พรุ่งนี้จะตายไปก็ได้ มันไม่ได้กระทบอะไรต่อโลกใบนี้เลย แต่คำตอบของการที่เราต้องอยู่สำหรับผมก็คือ เพราะเราจะได้อยู่ด้วยกันไง ได้อยู่กับพ่อแม่ที่เรารัก เพราะถ้าไม่มีเรา เขาก็จะรู้สึกขาดหาย เช่นเดียวกัน ถ้าเราไม่มีเขา เราก็รู้สึกขาดหายเหมือนกัน"

       "ดังนั้น ตอนเราอยู่ด้วยกัน เราไม่รู้หรอกว่ามันสำคัญขนาดไหน แต่เวลาที่เราต้องการใครสักคน ครอบครัวคือสิ่งมาตอบตรงนั้นได้ และอาจคิดไปได้กว้างกว่านั้น คือ ถ้าตัวเราสามารถให้ความรัก และทำตัวให้มีคุณค่ากับผู้อื่นเหมือนที่พ่อกับแม่ทำกับเรา มันก็คงจะดี เพราะมันทำให้เรามีเหตุผลที่จะตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า เราก็หายใจต่อไปได้ หรือเรามีความหมายต่อคนอื่นอยู่เหมือนกันนะ" นิ้วกลมเผย

       ถึงวันนี้ นิ้วกลมผันตัวเองจากนักเขียนประจำ และผู้กำกับโฆษณามาทำงานอิสระ ทั้งเขียนคอลัมน์ บทความ และเป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์ทางช่องไทยพีบีเอส (รายการพื้นที่ชีวิต กับรายการเป็นอยู่คือ) ทำให้เขามีเวลากับครอบครัว และคนรักมากขึ้น

       "ทุกๆเช้า ผมจะลงมาทานกาแฟกับพ่อแม่ และคุยกันมากขึ้น อย่างน้อยๆ ผมจะหาเวลาสักวันเจอกันตอนเช้าแล้วกลับมาทานข้าวเย็นร่วมกันในครอบครัว เพราะผมรู้สึกว่า หน้าต่างของเขาก็คือลูก เขาก็อยู่กับชีวิตเดิมๆของเขา แต่สิ่งหนึ่งที่ทำชีวิตเขาให้มีสีสันและไม่น่าเบื่อก็คือ เรื่องที่ลูกคาบมาเล่าให้เขาฟัง ถึงแม้ว่าบางเรื่องจะเป็นเรื่องทุกข์ใจของลูก แต่มันก็เป็นเรื่องที่พ่อกับแม่ยินดีรับฟังเราเสมอ" นิ้วกลมทิ้งท้ายถึงความสุขที่ได้ใช้เวลากับครอบครัว

Manager Online